وقتی که دید دست تو در دست دیگری ست!
معنای پوچ حرمت مردانگیم را..

حس تَرَک تَرَک شدن سقف خانه ام
احساس بی ستونی و ویرانگیم را..

تصویر تلخ تخت و اتاقم بدون تو
آغوش خالی و غم بی شانگیم را..

احساس گیجی ِ چمدانی که می کشد
بر دوش خسته، غربت و بی خانگیم را..

حس سقوط جوجه ی احساسم از درخت!
آوار برف و حسرت بی لانگیم را..

ایوان خانه ای که در آن جا گذاشتم
گلدان و شمعدانی و پروانگیم را..

لی لِی کُنان و کودکی و کوچه های تنگ
لیلای سال های دبستانگیم را..!

حالا به ابر روی سرم فکر می کنم!
شاید ببارد او غم دیوانگیم را..

مسعود جعفری