مرداب سان شد زندگی، پوسیدگی، پوسیدگی
ازبس که ماندم در قفس، پرواز را گُم کرده ام

دراین جهان یک همنفس، پیدا نشد جز خارو خس
درسینه دارم رازها، همراز را گُم کرده ام

ناساز شد هرساز من، بیگانه شد دمساز من
سوزم کجا، سازم کجا، دمساز را گُم کرده ام

سنگ صبوری داشتم، با او سرودی داشتم
آن نغمه ساز زندگی پرداز را گُم کرده ام

در دل هزاران گفتنی، دارم زبیداد زمان
از بی زبانی قدرت ابراز را گُم کرده ام

نازم بکش، نازم بکش، کز زندگانی خسته ام
درعمر بی فرجام خود، اعجاز را گُم کرده ام

ضیاء مصباحی