من مَحرمِ تنهايىِ در غيرتِ مَرد م 
تو جمعِ مع الغيرى و نامحرمِ ناموس

من سيب زمين خورده اى از آدم كال م 
تو گندمِ حوا شده در مزرعه مبعوث

من سنگِ كفِ رودِ جدا از جَرَيانم
تو حسرتِ نيلوفرِ مردابى و محبوس

من از تو ءِ ناگاه به سر آمده سرشار
تو از منِ ويران شده در زلزله مأيوس

من روحِ كلاغى كه به منزل نرسيده
تو آهِ سفر كرده به افسانه ى افسوس

حسن رحمانى نكو