در کنارت ظاهرا ً آرامم اما از درون
مثل یک آتشفشان خسته طغیان میکنم

کاخ زیبایی که ما از آرزوها ساختیم
میزنم در سینه ام یک لحظه ویران میکنم

تاتو چایی میخوری من هم دلم را بی صدا
میبرم در گوشه ای با گریه درمان میکنم

••••
باز میگردم به آغوش تو اما بازهم
چشمهای قرمزم را از تو پنهان میکنم

« مهسا تیموری »