ورد زبان هر کس و ناکس شدم افسوس
شادند و می خندند بر چشمان گریانم

هر کس که دورم زد فقط روی خوشم را دید
تندیس لبخند زنی در کنج میدانم

سر در گمم مثل کتابی در کف باد و
در تو خلاصه میشود آغاز و پایانم

از من نرنج , این دوری از بخت بد ما بود
چون سایه ی من هستی و از تو گریزانم

در کاخم اما در دلم شوق وطن دارم
اینجا عزیز ام , آری اما فکر کنعانم

غیر از تو از هر قید آزادم ولی تنها
با یاد تو سر می کنم در کنج زندانم

با تو چشیدم طعم خوب زندگی را عشق!
اما پشیمانم پشیمانم پشیمانم

وجیهه جامه بزرگی