نیمی از من شبیه باد رهاست، می رود هرکجا که می خواهد
نیمی از من شبیه برده شده است، زیر شلاق سربی ماشین

نیمی از من سر سفر دارد، نیمی از من به پاش زنجیر است
نیمی از من پرید و رفت و ندید، نیمه ی دیگرش درون زمین…

چون درختی که ریشه اش خشک است، چون سری که هوایی سفر است
ما جدا می شدیم با اره، ما جدا می شدیم با گیوتین

حال من حال کهنه ی عشقی ست، که در این روزگار گیر افتاد
مثل "فرهاد" هاج و واجی که، پشت دیوار مانده در برلین

من همانم… دلاوری که شبی، در دوراهی عشق و شهوت ماند
نیمی از او پرید روی زن، نیمی از او پرید روی مین

نیمی از او گلوله می خوانَد، نیمی از او گلوله می بارَد
مثل آواز غرق خون لنون، مثل دستان غرق خون لنین

نیمی از او زمین موعود است، پشت دیوار ندبه سنگر اوست
نیمی از او همیشه رانده شده است، روزهایش به نکبت و نفرین

نیمی از او به دستش اسلحه بود، جنگ را چون خدا پرستش کرد
و شبی وصله شد به نارنجک، و شبی غلت خورد تا ماشین... 
*
من به دنبال نیمه ام هستم، نیمه ای مثل سیب… یا هرچیز
نیمی از من که حال خوب من است، که شبی می دهد مرا تسکین

هر شب از قاب هرچه پنجره است، می نشینم مگر که دیده شود
نیمه ای که درون پنجره هاست، نیمه اش هم در این سوی پرچین…

از خودم خسته ام… نمی داند، او کجا رفته؟ تا ببیند که 
نیمی از او اسیر مرداب است، و همینطور می رود پایین
*
من دو نیم ام که نیمه ای از من، می رود نشئه گی کند با دین
نیمه ی دیگرم ولی مست است، فاز او نشئه گی ست با مرفین…
.
.
محسن نقدی