با من شبیه باد باش و برگ ریزان
چون کودتای ماد باش و ارگ ریزان
مانند طوفانی چپاول کن تنم را 
ماموت های مانده ام را مرگ ریزان

من از خودش از شعر از غم سیر شد تا...
پشت سرت انقدر مرگ و میر شد تا...
دیوانه ی تو از غم تو پیر شد تا...
آنقدر از برگشتن تو دیر شد تا...

سیگار را روشن کن و فندک بگیر و..
یا در مزار مانده ای خود را بمیر و...
دیگر امیدی نیست تا من زنده باشم
حالا من و یک ماشه سمت مرگ ...تیرو...

باران گرفت و کوچه را پاییز تر کرد
هی روزگارم آلتش را تیز تر کرد
طوفان درید و ابربارید و تنش را....
چشم جهانی را به چشمش هیز ترکرد

خط میکشم روی خودم را محورم باش
حتی بیا باعقدصوری همسرم باش
پیراهنم را پاره کن نزدیک تر شو
فتحم کن و تو پادشاه کشورم باش

نیلوفر حسینی