دارم هواتو میکشم توی سرنگم
مثل یه مرده داره زرد میشه رنگم
پر میکنه مغز منو ذهن فشنگم
مثل یه سربازی میون جنگ منگم
میگی میون ما زمین و آسمونه،؟!

داره هوای رفتن تو سرد میشه
این روزهای زوج بی تو فرد میشه
رو قاب عکسای تو داره گرد میشه
شکلم داره کم کم شبیه درد میشه
کی کودک لجباز قلبم مرد میشه
میگی میون ما زمین و اسمونه؟!

من کفر میگم تو خدای آسمونی
مثل شرابی تو خدایی تو جنونی
تو چاله های صورتت نفته...گرونی
تو لحظه های استجابت تو اذونی
روی لبای تو گلای زعفرونی...
من مبتلا هستم به قند عشق خونی
میگی میون ما زمین و اسمونه...

تاوان بودن باتورو من میدم اینبار
هی از تو نازو از منه دیوونه اصرار
دور تو میگرده جهانم مثل پرگار
پک میزنم دردامو با دودای سیگار
از این منه دیوونه ی خر دست بردار
وقتی میون ما زمین و آسمونه

این من ..منو موزیک های افتخاری
من رو بکن شکل زباله توی گاری
خونی و در آرامش رگهام جاری
کت خردلی مو سیاه لب اناری
حالا من و تریاک های زهرماری
تو سگ ترین چشمای این دنیا رو داری
تزریق کردم آمپول ضدهاری
حالا میون مازمین و اسمونه؟!

من به تمام دین ها شک داشت بی تو
تنهایی ام شکل مترسک داشت بی تو
زخم عمیقم زال زالک داشت بی تو
تصویر من یخ کرد و برفک داشت بی تو
کی گفته بین ما زمین و اسمونه؟!

داره ب سمت مرگ میره حال و روزم
مثل یه دستمال چرک دست دوزم
مثل تگرگم مثل برفم مثل سوزم
ذهن تو درگیره به فکری که هنوزم
میگه میون ما زمین و اسمونه....

نیلوفرحسینی