دلم از غصه مترسان که خودم غمگینم
تنم از پایه ملرزان که خودم غمگینم

شده یکبار تو تنها بشوی همراهم
رخت اینبار مگردان که خودم غمگینم

دل دیوانه ی من با غم تو می سازد
به رخش زلف مرقصان که خودم غمگینم

غزلم سیل به چشمان دلم جاری کرد
منویس از شب هجران که خودم غمگینم

به تو گفتم نروی از دل من خواهی گر
سرم از خاک بپوشان که خودم غمگینم

بگذر از تن خسته گوهرش فانی شد
تو دلم باز مرنجان که خودم غمگینم

تو که ای سرو روان درد دلم میدانی
همه اشکم مده باران که خودم غمگینم

به غروب شب تاریک تو من میمیرم
تو شب از سایه فروزان که خودم غمگینم

شاعر بی نشان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: