امشب از اين تب فراق شعله زبانه مي كشد
شعله، مرا به خلوت درد شبانه مي كشد

جذر و مد خيال من، آب دوچشم خسته را
بار دگر ز سينه ام ،سوي كرانه مي كشد

عاقبت امشب اين دلم با قلم شكايتش
كار مرا به دفتر شعر و ترانه مي كشد

آه من از كمان دل پر زد و بي نشانه رفت
بي خبر از خيال من، خط و نشانه مي كشد

رشته ي جان من گسست ،يك نخ آرزو شدم
گوهر ديده رابه آن دانه به دانه مي كشد

شانه ي من شكست از اين موي سفيد انتظار
دست سياه غم به آن يكسره شانه مي كشد

جان من آمده به لب ، مي رود از كفم برون
هر چه كه مي كشد دل از جور زمانه مي كشد

حسرت آرزوي او جان مرا به كوي او
كوچه به كوچه مي برد، خانه به خانه مي كشد

خلوت خانه ام از اوست،شعر و ترانه ام از او
جان مرا به سوي او ،دست بهانه مي كشد

قاصدك خيال من پرزده در هواي او
حرف من و دل مرا، او به ميانه مي كشد

فاطمه لشكری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: