آيينه ام هميشه و هرقدر بشکنم
جای تو زخم ‌می‌خورم و جا نمي زنم،
حالا که عشق بال دلم را شکسته است
چاهي به عمق باورِ پرواز مي كنم!

□ □

من زخمي از قصورِ زمينم که تیر غیب

از هر کمان رها شده خورده‌ست بر تنم
فرداي من تصور دنیای بهتری ‌ست
امروز اگر به دورِ خودم پيله مي‌تنم

□ □

باید به دست حادثه‌ای زیر ‌و ‌رو شوم
تقدیر را به‌پای غرورم بیفکنم
اينجا هزار قله ی بي فتح مانده وُ
آن فاتحي كه نام از او مي‌بري منم!

□ □

وقتي نهان شده به قفا دست دوستی
رحمت به دشنه ای که عیان کرد دشمنم...

پوریا شیرانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: