بيا بيا غزلم تلخ و داغ و تازه دم است
اگر چه هيزم ِ عشقت در اين اجاق كم است

كنار چوبه ي دارم بيا كه محكومت
به روز حادثه محتاج ِ اولياء دم است

مرا كه غيبت تلخ ِ تو درد ِ جانكاهي است
به پاي دار حضورت عزيز و مغتنم است

همان كه ره بلد ِ شهر عشق بود، ببين!
به جاده هاي غريبي اسير پيچ و خم است

در اين سراي كهن يك ستون اگر باقي است
نشان ز غربت غمناك و داغ ِ ارگ ِ بم است

بيا ز راه نترس اي دليل بيداري
اگر چه عاقبت راه پِرسه ي قلم است

محمد جليل مظفري

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: