ﺩﺭﻭﯾﺶ ، ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ، ﺗﻨﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ...
ﺻﺤﺮﺍ ، ﺟﻨﻮﻥ ، ﺳﻔﺮ ، ﻣﺎﻩ ، ﻣﺎﻫﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ...

" ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﺮﻭﺩ ﺩﺳﺘﯽ ، ﺟﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﻫﺴﺘﯽ...
ﺗﻨﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ ﯾﺎ ﺻﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ ..."

ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﯾﮕﺮ ، ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺮ ...
ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺸﺮ ، ﺩﺭ ﺷﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ ...

ﺷﻄﺤﯽ ﻋﻈﯿﻢ ، ﺑﺎﺭﯼ ، ﺍﺯ ﺳﺎﺯ ﺍﻭﺳﺖ ﺟﺎﺭﯼ...
ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﮔﺸﺘﻪ ﻋﺎﺭﯼ ، ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ ....

ﻫﻮ ﺣﻖ ﮐﺸﯿﺪ ﺩﺭﻭﯾﺶ ، ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ ﺩﯾﺪ ﺩﺭﻭﯾﺶ ...
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ، ﺑﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ.....

ﺭﻋﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﻕ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ، ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻪ ، ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ...
ﺩﺭﻭﯾﺶ ، ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ، ﺗﻨﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ..

شاعر بی نشان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: