‌‌‌دیگر به عشق دست و دل من نمی رود
از خانه این سکوت سِتَرون نمی رود
‌‌‌
دلشوره کلّ کالبدم را گرفته و
سرگیجه های این سرِ بی تن نمی رود
‌‌‌
هی گریه پشت گریه ولی پوچ و بی دلیل
در گوش تو که ناله و شیون نمی رود
‌‌‌
■
‌‌‌
هر شاخه از درخت تنم پیشکش به توست
در باورم هراسِ تبر زن نمی رود
‌‌‌
حتا اگر تبر بزند ساقه ی مرا
از ریشه اشتیاق شکفتن نمی رود
‌‌‌
■
‌‌‌
من میخِ سر شکسته و زنگار بسته ام
با اینهمه گمانِ خمیدن نمی رود

اما دریغ ... در دل این قلب سنگی ات
یک میخ با شرایط آهن نمی رود ‌‌‌
■
‌‌‌
با من تمامِ حسرت دنیاست تو ولی
غم در دلت به وسعت ارزن نمی رود
‌‌‌
‌‌‌
عشقت اگرچه از سر این مرد رفته است
از ذهن کوچه خاطره ی زن نمی رود
‌‌‌
■
‌‌‌
باز این هوا گرفته و از پشت پلک هام
این لحظه ها چه تلخ و غریبانه می رود...

دکتر حمید فرد صفر
‌‌‌
‌‌‌
‌‌‌

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: