تشنه در کنج قفس حادثه می پیمایی

گاه از خلسه ی عرفان بخودت می آیی 

منطق الطیر نگاهت به هنرها وصل است 

نکند حکم کنی یا بدهی فتوایی

شیخ صنعان به نگاهی به نگاهت فرمود 

من کی ام حکم تو جاریست چه می فرمایی

راه دشوار و دلم تنگ و نگاهم ابریست 

دشت خشک است و دلم گل زده از تنهایی 

موج در چنگ نسیمی است که دیوانه ی تست 

اصلن اینجا تو فقط حاکم هر دریایی 

بخداوندی چشمان تو ایمان دارم 

من نمی ترسم اگر سر برسد رسوایی 

روی لبهای تو با بوسه نوشتم با شعر

که تو سوزنده تر از گرمی آفریقایی

جابر ترمک