دنباله یِ هیــــــــــچ بودنیْ ماندن نیست

 بعد از تو من این فاجعه را فهمیـــــــــدم

یک شَهــــــــر به ریش دل من خندیدند

 مردانه سکـــــــوت کردم و خنـــــــــــــــدیدم

مردانه سکوت کردم و از همه شهــــر

 از پیر و جوان نشانه ات پرسیــــــــدم

هربار جهـــان به گوش من بد میگفت

 من حرف به جز خوبی تــــــو نشنیدم!

با فکر تـــــو ، من شبیه ماری زخمی

 میمردم  و  دور خانه  میپیچیــــدم

بعد از تــــــو شبیه بوف  کوری تنها

 یک عُـــمر میان هق  هقم   نالیــــــدم

هیهات دلم..خدا!،گواهم   او بود

 بعداز تو،من ازخدای خود ترسیدم

هر شب به خیال بودنت هرلحظه

 میمردم و با چشــــم خودم میدیدم

میمردمُ تــــــــو به فکر رفتن بـــــــودی

 میرفتی و جان به هیچ میبخشیدم

حالا به تهِ قصــــــــــــــــــه رسیدم، حالا

 حالا که نــــــــمانده ذره ای امــــــــــیدم...

دنباله ی هــــــــیچ بودنیْ ماندن نیست

 بعدا ز تـــو ،من این فاجعه را فهمیدم!

سمیه آزادل