دوست دارم در شب ديدارِ ماه
با تو بنشينم لبالب ، گاه گاه

دوست دارم با تو باشم تا سحر
چون غزل باشي و من چون اشك و آه

دوست دارم شب نشيني با تو را
فارغ از هر زخم و نفرين و گناه

دوست دارم با تو گويم راز دل
تا تو باشي مَحرم و ديوان راه

دوست دارم در تبِ آغوش من
چون سحر منجي شوي ،شب را پناه

دوست دارم هر شبِ وصل سحر
عطر آغوش تو گيرم تا پگاه

دوست دارم نازنين چشم تو را
چَشم شويم در نگاهت از نگاه

دوست دارم بيدلم باشي و بس
چون گدا باشم تو همچون پادشاه

شاعر بی نشان

فرستنده: افسانه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: