یک شهر در  هوای تو درگیر است ، من از تمام شهر پریشان تر

 هی دم مزن به فاصله که دیریست ، احساس من گرفته تو را در بر

از سیلی نگاه تو خوشنودم ، هر چند با عتاب و غضب باشد

 چون برکه ای که حال خوشی دارد ، از لکه های خنده ی نیلوفر

باران نشست بر تن آبادی ، بی آن که از هوای تو پُر باشد

 باران گرفت بی تو بگو چه کنم ؟ با این صدای تلخ و عذاب آور

از کوچه های خاطره دل کندی ، از لحظه های ناب هم آغوشی

 دیگر هوای خنده و شادی نیست ، با لحن این حقیقت ناباور

سر خورده ی ملامت اسفندم ، با سوز و آه و سرزنش و سرما

 بانو ! مرا بخوان و روانم کن ، در گرمخیز جاده ی شهریور

از دردهای سرزده سرشارم ، در غربت و عذاب گرفتارم

 دست مرا بگیر و امانم ده ، پیش از وقوع حادثه ای دیگر ....

فرهاد وحدتی نژاد ( فریان )

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: