می شمارم عدد میله ی هر پنجره را

پشت دارِ شب ِ هر قالی ، صدها گره را

طرح آویختن گل ، تن هر داری را

نصب یک تابلوی فرش به دیواری را

می شمارم گره ی پیله ی ابریشم را

هر زمستان که نبوده ست کسی پیشم را

دیر روییدن هردانه به هر گلدان را

اول صبح ، سراسیمه ی گنجشکان را

در خیابان تو ، روییدن تبریزی را

در خیابان خودم ، خش خش پاییزی را

توی هر میدان ، رقصیدن یک پرچم را

توی هر کوچه ، دلتنگی یک آدم را

پشت هر دیواری ، یک شبِ تنهایی را

پشت هر عیدی ، تنها شدن ماهی را

توی هر تُنگی ، جاری شدن دریا را

پشت هر پلکی ، پرپر زدن رویا را

پشت هر پنجره ای سایه ی دلگیری را

ته هر خردادی ، آمدن تیری را ...

می شمارم همه را تا که بماند یادم

"زلف بر باد نده تا ندهی بر بادم "

روی هر بند که آویخته ام شالم را

باد بدجور به هم ریخته احوالم را ...

ای شب تیره ! که یک روز سحر خواهی گشت

ای شب رفته ! به موهای که بر خواهی گشت؟

لیلا حیدری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: