ساعتت کوک ِ اتفاقی که ، دارد از بی گدار می افتد

 می رود ، می رود ... و می میری ، از سرت انتظار می افتد !!

فال حافظ ، صدای موسیقی ، پر شدی از ترانه ی گلپا

 << آینه در سپیدی مویت >> ، از هوایت بهار می افتد

هی گره می زنی ، گره ، شب را ، هی گره می زنی به فردا که –

 می شود او دوباره برگردد ؟! می شود او ، دوبار ..می افتد –

از سرت این سوال تکراری ، توی غم واژه های خیسی که

 در همین اتفاق می میرد ، توی این گریه دار می افتد !

مثل یک تیغ کهنه می مانی ، روی رگهای ماجرایی که

 می رود خودکشی شود اما ... ، بی رمق پای دار می افتد

*****

زندگی می شوی ته  دردی ، مثل افتادن از هوا به زمین

 مثل نه ماهگی ِ زن در درد ... ، << مثل احساس ِ مردگی ِ جنین >>

زندگی می شوی ، و این یعنی : هی بمیر و بمیر و راحت شو!

 شک نکن نه ! به این که : من مردم ؟! ، شک نکن نه ! به این صدا به یقین

هی بگیر از خودت سراغت را ، هی سرت را بزن به دیوارو

 هی بچرخ و بچرخ و گیجت شو ، توی این واژه ها بیا بنشین !

مثل منگی ِ بعد بد مستی ، می روی تا ته فرا موشی

 زندگی می شوی ته سیگار ، وقت افتادن از لب ِ هروئین ...!

[ روی یک تخت کهنه ی چوبی ، هی عقب می روی ، عقب ... و زمان

 مثل گرگ گرسنه می بلعد ، خاطرات تورا ... تو را ، و ... همین !! ]

زهره جعفر زاده

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: