این منم، خون جگر از بد دوران خورده
مرد رندی که رکب های فراوان خورده

غم ویرانی خود را به چه تشبیه کنم؟
فرض کن, کوه شنی طعنه ی طوفان خورده!

عشق را با چه بسازد به کدامین ترفند؟
شاعری که همه ی عمر, غم نان خورده!

چه به روز غزل آمد که همه منزوی اند؟
قرعه بر معرکه ی معرکه گیران خورده!

از دهان کس و ناکس, خبرش می آید
شعر -این باکره ی دست هزاران خورده-!

با چنین فرقه ی نسناس، یقین پاپوش است
اتهامی که به شخصیت شیطان خورده!

دشتمان گرگ, اگر داشت نمی نالیدم
نیمی ازگله ی مارا سگ چوپان خورده!

جرم من, فاش مگوهاست و حکمم سنگین
چه کند شاهد سوگند به قرآن خورده؟

شعر هم, عقل ندارد که در این شهر شعور
گذرش, بر من دیوانه ی دوران خورده!

مجتبي سپید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: