سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم
رنگ رخساره خبر می‌ دهد از حال نهانم !

گاه گویم که بنالم ز پریشانی حالم
بازگویم که عیان است! چه حاجت به بیانم؟

هیچم از دنیی و عقبیٰ نبرد گوشه ی خاطر
که به دیدار تو شغل است و فراغ از دو جهانم

گر چنان است که روی من مسکین گدا را
به در غیر ببینی ز در خویش برانم !

من در اندیشه آنم که روان بر تو فشانم !
نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم

گر تو شیرین زمانی نظری نیز به من کن
که به دیوانگی از عشق تو فرهاد زمانم …

نه مرا طاقت غربت، نه تو را خاطر قربت
دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندانم …

من همان روز بگفتم که طریق تو گرفتم
که به جانان نرسم تا نرسد کار به جانم …

دُرم از دیده چکان است به یاد لب لعلت
نگهی باز به من کن که بسی دُر بچکانم

سخن از نیمه بریدم که نگه کردم و دیدم
که به پایان رسدم عمر و به پایان نرسانم …

شیخ اجل سعدی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: